De televisiesoap: Mens op aarde.

Wat doen we toch hier op deze aardbol? Spelen we dag na dag mee in een slechte maar verslavende soap-serie, zuigen we met z’n allen aan een pijp kaneel en krijgen we daarvan ons deel; aldus een oud tegeltekstje bij mijn grootouders thuis. Leven we in het paradijs? Leven we in de hel? Zijn we op school hier om wat te leren? Is er een regisseur van al die zottigheid op deze planeet? Is alles vrije improvisatie?

Ja, is het antwoord op deze vragen. De Libanese wijze Kalil Gibran verwoordt het oh zo prachtig in zijn boek De Propheet : "kinderen zijn des levens hunkering naar zichzelf". Zo basic is het: leven wil zich ervaren. Maar ja wat is leven dan?

Leven is volgens mij een creatie van God/Godin of de oneindige intelligentie. Andere namen ervoor zijn: Allah, JHWH, Wu Li, Ptah, Schepper/Schepster, Kwantumsoep, Systeem, Creator/Creatrice. Allemaal woorden om het onnoembare en misschien ook wel onvatbare een naam te geven.

Zelf zeg ik ook wel God/Godin is seks, want het tweede chakra staat zowel voor creatie als voor seksualiteit. Ik vertaal dit als seks is creatie en creatie is seks. Zo creëert het universum andere melkwegstelsels, zo creëert de aarde al wat op haar leeft, zo creëert de natuur nieuwe soorten bloemen. "God schiep de mens naar zijn evenbeeld". De mens schept derhalve als zonen en dochters van hun vader/moeder hier op aarde vlijtig door. Fantastische dingen, innovatieve dingen, nutteloze dingen, praktische dingen, bijzondere dingen, liefdevolle dingen, mooie dingen, lelijke dingen en vreselijke dingen.

Zoals het goddelijk bestel alle variaties in de natuur schept zo creëren ze bij Campina toetje nummer 133. Bij een fabriek in raketten een nog betere raket. Bij Apple een nog betere iPhone. Bij IBM een nog intelligentere computer. Bij een kindercrèche een betere manier om kleine kinderen te laten gedijen. Een rozenkweker kweekt een mooie anders uitziende roos. Een man die een dwarslaesie heeft gehad ontwikkelt een manier hoe dit te helen. Een architect ontwerpt een nieuw eco-huis. En zo gaat dit eindeloos door. Niet omdat het moet, maar omdat het kan, omdat die drang er is. Die drang die dringt aan op creëren. Die drang veroorzaakt nieuwsgierig zijn, onderzoeken, ontdekken en ervaren. Vervolgens borduren we door op die ervaringen.

Voortschrijdend inzicht veroorzaakt evolutie

Darwin beschreef de evolutie vanuit zijn manier van kijken naar de natuur. Maar evolutie is er op alle niveaus van zijn. Op het niveau menszijn ontwikkelt diens evolutie zich door al vallend en opstaand te ervaren en te ontdekken wat menszijn is en wat hij/zij vermag zowel fijnstoffelijk als grofstoffelijk, etherisch en in de materie, ten goede en ten kwade in de wereld van de dualiteit hier op aarde. En alles hangt met alles samen. Wat hier op aarde gebeurt hangt samen met wat er elders in ons melkwegstelsel gebeurt. Niets staat los van elkaar. Alles is met alles verbonden in één grote kwantumsoep die alsmaar door pruttelt.

Onze waarneembare, ervaarbare werkelijkheid is maar een van een oneindig aantal dimensies. DE werkelijkheid bestaat niet. Werkelijkheid is voor ieder mens diens eigen perceptie van de werkelijkheid. Het is ieders eigen, zelfgecreëerde soapserie.

Byron Katie heeft dit via wat zij The Work noemt, zo mooi helder gemaakt met drie vragen:

1. Is het waar wat je denkt of vindt?

2. Wie zou je zijn als je dat niet dacht of vond?

3. En, wat is dan je besef cq. je overtuiging, idee of mening?

Heel effectief om dingen niet meer persoonlijk op te vatten, te leren relativeren en zich te ontdoen van alle conditioneringen. Niets is waar. Alles is selectieve en subjectieve perceptie. Elke persoonlijke soapserie ontstaat van daaruit, of deze zich nou in de hemel of de hel afspeelt. De soapserie waarin ons leven zich afspeelt is een van die oneindig vele mogelijkheden. Door onze perceptie op de acteurs van onze serie te veranderen, verandert het scenario. Hel of hemel, zijn creaties van onze eigen innerlijke percepties op de werkelijkheid. Wij creëren het vanuit ons bewustzijn, ons onderbewustzijn en vanuit ons bovenbewustzijn.

Hoe we door onze percepties de scenario’s kunnen veranderen, is de ervaringsschool Aarde waar we leerling zijn. Niet altijd maar makkelijk, niet altijd maar leuk, wel reuze boeiend. “Geluk is een herinnering, en daarom herinneren we het ons”, schrijft Rutger Kopland in een van zijn fantastische gedichten. Wij herinneren ons ons geluk. In de basis zijn we liefde en licht, zijn we oneindige intelligentie, zijn we sterrenstof. Zijn we met alles verbonden.

Onze vader/moeder is het Al wat is. Wij zijn, net als alles, de ervaring van leven.

Lieve groet,