Natuurlijk ben ik het geheel en al eens met de wens om weer een gezonde natuur op aarde te bewerkstelligen. Ik lever daar op mijn manier ook al wat jaren mijn bijdrage aan. Ik verschil echter met de gangbare mening dat de verantwoordelijkheid hiervoor in eerste instantie bij de 'gewone' burger ligt. Wie heeft ervoor gezorgd dat die gewone burger überhaupt al die milieuvervuilende dingen is gaan gebruiken?

Zo jij je al druk maakt over de verstrengelingen van Nederland met de Great Reset missies van het WEF, de WHO, de EU et cetera, raad ik je aan daarmee te stoppen. Tenzij het jouw zielsmissie is, en dat kan natuurlijk, om actief bij te dragen aan de transformatieve functies van dit mondiale machtsspel van wat ik het Theater van de Waanzin noem.

Zo jij je al druk maakt over de verstrengelingen van Nederland met de Great Reset missies van het WEF, de WHO, de EU et cetera, raad ik je aan daarmee te stoppen. Tenzij het jouw zielsmissie is, en dat kan natuurlijk, om actief bij te dragen aan de transformatieve functies van dit mondiale machtsspel van wat ik het Theater van de Waanzin noem.

Met enige regelmaat kom ik de laatste tijd mensen tegen die er spijt van hebben dat zij zich hebben laten prikken. En ik krijg vragen van mensen die niet geprikt zijn en ineens een relatie aan willen gaan met iemand die wel geprikt is. Dat kan gebeuren natuurlijk. Veel niet geprikte mensen maken zich echter zorgen over wat er in die verschillende injectievloeistoffen zit en de mogelijke effecten daarvan op de gezondheid en het welbevinden van hun nieuwe partner en henzelf.

De afgelopen tweeënhalf jaar hebben mij kilometers dichter bij het leven van mijn waarheid gebracht. Daar ben ik blij mee en dankbaar voor. Ik leef momenteel voor 84% mijn waarheid, naar ik gisteren heb gemeten. Dit zeg ik noch om op te scheppen noch is het een privilege. Jij kunt dat ook doen. Door gebrek aan zelfdiscipline, heb ik er niet speciaal moeite voor gedaan anders dan dat het mijn levensintentie is om ten volle vanuit mijn hart mijn waarheid te leven.

We leven in transformatieve tijden. Bereninteressante tijden. Sinds maart 2020 is dit voor veel mensen meer en meer duidelijk geworden. En nog steeds worden mensen wakker. Wakker als begrip is in deze wel een goed woord. Het tracht aan te duiden dat er mensen zijn die iets al helder hebben wat andere mensen nog niet helder hebben. Wakker als een staat van bewustzijn kun je op schaal zetten. Van 1 tot 100 bijvoorbeeld. Net als autisme en narcisme, zeg maar.😊

In mijn werk als trauma-healer heb ik vaak horen zeggen: "Ik geloof niet in God." Mijn vragen die dan volgen zijn: "Wat voor een voorstelling heb je van die God waarin je niet gelooft? Waar geloof jij wel in? Wat creëert volgens jou alles wat er is?" Tuurlijk snap ik dat mensen niet meer geloven in de man met de lange grijze baard van de kerken. Het klassieke vaderbeeld.

Sommige mensen vinden mijn kijk op het wereldtoneel verknipt; onder hen mijn broer en zoon. Ik begrijp dat wel. Hun wereldbeeld verschilt met dat van mij zodanig dat het lijkt of er geen brug te slaan is. Zij hebben zich ook laten prikken. Hetgeen mij verdriet doet, maar ik kan er niets aan doen. Nou is het niet zo dat ze mij pas sinds 2,5 jaar een rare snuiter vinden. De zogenaamde coronacrisis en wat daaruit volgde heeft hun mening alleen maar versterkt. Nu spreken we elkaar helemaal niet meer.

Veel mensen zijn goedgelovig, heb ik de indruk. Het overgrote deel van de mensheid lijkt zich niet voor te kunnen stellen wat het voor gevolgen kan hebben dat er op lage en hoge posities een groot aantal geperverteerde mensen zit, dat niets opheeft met andere mensen en hun welbevinden. Deze mensen vallen onder de noemer psychopaten, sociopaten en narcisten.

Het is Pasen. Voor Christenen een tijd om de dood van Jezus te herdenken. Of de wijze man Yeshua, die later de titel Yeshua Ha-Mashiach kreeg, werkelijk gedood is of niet laat ik hier buiten beschouwing. Zoals over alles, verschillen ook daar de meningen over naar ik recentelijk las. In onze joods/christelijke traditie leven we in ieder geval met het beeld dat God, de vader van Jezus, vond dat zijn zoon er goed aan deed om zich te laten kruisigen.

De afgelopen twee jaar worden we collectief sterker met onze angsten geconfronteerd dan de 77 jaar hieraan voorafgaand. Dit voelt niet lekker maar het brengt ons, voor wie wil, dichter bij onszelf. Bij wie we eigenlijk zijn en wat we eigenlijk willen en niet willen. Het gevolg is dat veel meer mensen dan voorheen zich afvragen hoe ze eigenlijk willen leven en samenleven. Velen van hen gaan op zoek naar hoe zij dit kunnen verwezenlijken.

Weinig is zo moeilijk als je eigen waarheid spreken. Want om te beginnen: wat is je eigen waarheid eigenlijk? Hoe kom je erachter wat je eigen waarheid is? Zijn niet de meeste dingen die velen spreken bovenal napraat van wat zij van anderen hebben gehoord of gelezen? Is veel van wat er gezegd wordt niet gewoon omwille van de lieve vrede? Hetzij om de vrede in zichzelf te bewaren, hetzij ten bate van pais en vree in onze leef- en werkomgeving.

Regelmatig merk ik dat mensen liever niks willen weten van de hoeveelheid ellende op deze planeet. Het roept weerzin op en/of het laat je onzeker en onmachtig voelen. Ik begrijp dat volkomen. Het is ook heel veel wat er momenteel allemaal gebeurt op de aarde. En tuurlijk kun je je afvragen: wat heb je eraan om het te weten als je denkt er niks aan te kunnen doen? Maar goed, dat kun je je ook afvragen van alles wat je in de krant leest en op het journaal hoort.

Jij weet dat er veel egocentrische, zelfzuchtige mensen zijn. Mensen die denken in termen van: ‘Wat heb ik aan een ander?’. Mensen die in wezen anderen minachten. Mensen die gerust moedwillig dingen doen die anderen schaden en/of pijn doen. Mensen die, als het hen niet uitkomt niet geïnteresseerd zijn in jouw welbevinden of dat van een ander. De mate waarin iemand bereid is anderen schade te berokkenen ten bate van zijn eigen welbevinden en doelen kent grote verschillen.

Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik sta sinds verleden jaar maart met m’n oren te klapperen over wat er in onze samenleving allemaal gaande is. Ik kan haast niet geloven wat ik bijna dagelijks zie, lees en hoor. Ik vind het naast dramatisch en intriest, ook onwaarschijnlijk en daarmee bijzonder boeiend wat er allemaal gebeurt. Zo ervaar ik het vanaf mijn huis op een berg in de Pyreneeën. Maar ik vrees dat ik in een geprivilegieerde positie verkeer.

Wat er gaande is in de wereld gaat me aan het hart. Ik hoop jou ook. Het laatste jaar heb ik veel gesprekken gevoerd over wel of niet laten injecteren. Ik vind van niet. Maar ja. De meeste mensen lijken te vinden dat ze het maar wel moeten doen. Velen hopen zo hun vrijheid terug te krijgen, anderen doen het omwille van de druk van hun sociale Umfeld, en die kan fors zijn. Weer anderen doen het omdat men meent tot de risicogroep te behoren.

Rond Hemelvaart 1989 begon ik als communicatie-trainer. Sindsdien loop ik te koop met de oneliner leef vanuit je hart. Inmiddels ben ik al jaren gespecialiseerd in trauma-healing maar net als andere coaches en peuten begeleid ik mensen in wat ik in mijzelf wens te ontwikkelen. Dat wil nog niet zeggen dat we wat wij prediken al van meet af aan in onszelf geïntegreerd hebben. Ik evenmin. Het was mijn behoefte en wens, maar ik was destijds zeker nog niet bij machte om het 24/7 te leven.