Waarom trauma-deleten?

Vrijwel elk mens doet van foetus af aan nare tot hele nare ervaringen op. Slechts weinig mensen blijven ervan verschoond. Gelukkig doen de meeste mensen ook vele prettige ervaringen op. Nare ervaringen hebben echter een pregnantere impact op onze attitude, ons gedrag en welzijn omdat zij de angst in ons systeem wakker maken. Angst zorgt voor stressreacties; zowel fysieke, emotionele als mentale. Stressreacties creëren overlevingsmechanismen. Want één ding weten we zeker: we willen overleven, of het leven nou leuk is of niet; uitzonderingen daargelaten. Ons overlevingsinstinct doet er alles aan om in leven te blijven. Dat overlevingsinstinct initieert vlucht-, vecht- of bevriezingsreacties; ergo overlevingsmechanismen. Onze reacties op nare en hele nare ervaringen in ons leven hebben een grote invloed op onze houding, ons gedrag, hoe we ons voelen, wat we denken, wat we vinden, onze gezondheid en dus ons welbevinden. 

Zowel kleine als grote, korte of langdurende nare ervaringen hebben zich als onverwerkte pijnlijke herinneringen in ons systeem gebufferd. Onverwerkte nare ervaringen noemen we trauma’s. De meesten ervan liggen opgeslagen in de spelonken van ons onderbewustzijn. Maar ze slapen niet. Ze sluimeren niet eens. Ze werken. Hard zelfs. Gelijk een stinkende cloaca hebben hun dampen zich in onze celstructuur genesteld. En wij denken dat wij degene zijn in wie wij ons herkennen als mens die doet zoals hij/zij doet; domweg omdat we niet beter weten. Toch leven we bovenal een product van onze onverwerkte ervaringen. We leven als het ware, tot we daar iets aan doen, het residu van onze trauma’s uit.  

Het leeuwendeel van de mensen leeft hierdoor een geconditioneerd, gefabriceerd Zelf in plaats van haar authentieke Zelf; hoezeer sommigen ook het tegendeel mogen geloven van zichzelf. De reden dat we niet ons authentieke Zelf leven, komt domweg omdat we bewust of onbewust onze attitude en gedrag laten leiden door de angst om afgewezen te worden. Want als je afgewezen wordt, word je uitgestoten, als je uitgestoten wordt, ga je dood. Zo was het 50.000 jaar geleden, zo leeft het tot op de dag van vandaag in ons voort. De schrikreactie van elke nare ervaring roept steeds weer de angst op dat we aan deze ervaring kunnen sterven. 

Wat noem ik nare ervaringen?

Nare ervaringen zijn er in alle soorten en maten van inimini tot mega onbeschrijfelijk, wanstaltig groot en alles daartussenin. Elke ervaring waarin we menen, weten, denken of voelen dat we niet geliefd worden zoals we zijn kan een angstreactie triggeren. Al die ervaringen stapelen zich op in onze herinnering en kunnen een geheel eigen leven gaan leiden. Zich niet geliefd, niet geaccepteerd en/of onveilig voelen zorgt voor aanpassings- c.q. overlevingsgedrag. Dat overlevingsgedrag kan zich zowel uiten door een superieure houding met dito gedrag als door een onderdanige houding met bijpassend gedrag, ofwel van sadistisch Keizer-narcist tot masochistisch Putjesschepper-op-zee-slaaf en alles daartussenin en anders. De variaties aan overlevingsmechanismen zijn schier eindeloos en werken veelal met de ingrediënten van de culturele-, religieuze-, sociale- en klasse-mores van het nest en de omgeving waarin men is geboren en getogen.

Ervaringen zorgen voor reflexen

Al onze ervaringen worden bewust of onbewust opgeslagen als herinnering. Al die herinneringen brouwen als het ware een soep van hoe we ons het beste kunnen gedragen om te leven en overleven. In de loop van ons leven ontwikkelen we op die manier een innerlijke software. Die software bevat attitudes, gedragspatronen, emoties en wetboeken over wat wel en niet mag, wat wel en niet hoort, wat wel en niet juist is en wat waar en niet waar is. Alles in een poging om zo min mogelijk ongemak te ondervinden van de dampen van de cloaca van onze nare  herinneringen. Vermits we er niet alert op zijn, bestuurt de software hiervan volstrekt reflexmatig en ongecensureerd ons doen en laten en in veel gevallen ook onze gezondheid.

Daar komt nog bij

Al was het nog niet genoeg wat een mens in zijn/haar eigen leven meemaakt, wij allen krijgen bij onze geboorte de aan dezelfde levensmechanismen onderhevige ervaringen van een aantal generaties van onze voorouders mee in onze levensrugzak. Dit is in de vorige eeuw zo prachtig inzichtelijk gemaakt door de Duitse filosoof, theoloog, pedagoog en psychoanalyticus Bert Hellinger. Hij ontwikkelde op grond van deze ontdekking en inzichten zijn inmiddels welbekende Systemisch werken mede met behulp van Familie-opstellingen. 

Door de jaren heen heb ik in mijn werk met cliënten steeds weer gemerkt hoe cruciaal het is om ook deze voorouderlijke ballast uit het onderbewustzijn te verwijderen. Zo je dit als ouder niet doet, geef je het automatisch door aan je kinderen. 

Dan zijn er mogelijk nog andere levens 

Of je nou wel of niet in reïncarnatie gelooft doet eigenlijk niet ter zake. Het feit wil dat heel wat mensen dingen meemaken, ervaren, weten, denken, voelen dan wel doen die niet te herleiden zijn naar ervaringen uit het eigen leven van dit moment noch uit dat van hun voorouders. In mijn begeleiding in het onderbewustzijn van mensen heb ik vaak meegemaakt dat mensen die niets met reïncarnatie hebben uitstaan, onbeoogd in een film terechtkomen die zich in een andere tijd en dimensie afspeelt. Of dit nou feitelijke gebeurtenissen zijn in een andere tijd of dimensie of niet, is mijns inziens niet relevant. Het gegeven wil dat dit soort films met levendige ervaringen zich in ons kunnen bevinden op bewust maar meestal onbewust niveau. Wanneer deze ervaringen pijnlijke situaties bevatten kunnen zij negatief uitwerken op je attitude, je gedrag, je denken, hoe je je voelt en je gezondheid. Overigens oefenen ook pregnante prettige of leerzame ervaringen uit dit soort interne films hun invloed op ons uit.

Of dit nou persoonlijke ervaringen zijn van onze ziel of voortkomt uit wat de Duitse psychiater, psycholoog en grondlegger van de zogenaamde Analytische Psychologie Carl Gustav Jung, het collectieve onderbewustzijn noemt, is voor het deleten van de negatieve impact ervan gelukkig minder relevant. Van belang is dat waar je er hinder van ondervindt dit uit je systeem gewist of getransformeerd wordt.

Hoe dan ook

Er is nogal wat, wat ons mensen mens laat zijn. Vandaag de dag is er meer dan ooit, zo lijkt het althans, behoefte aan bewust en authentiek leven. Meer dan ooit willen we ons vrijmaken van de ballast die ons belemmert ons authentieke Zelf te leven. Dat is geen sinecure. Daar zijn we ons hele leven mee doende. Leven is evolutie. Daardoor steeds in beweging, steeds in verandering. Als je als mens stuur wilt zetten op je eigen leven in de richting van leven vanuit je authentieke Zelf, leven vanuit je hart of essentie, dan is het deleten of transformeren van de onverwerkte ballast uit je systeem een grote sprong in de gewenste richting. Zo je dat niet doet blijft de ballast uit jouw persoonlijke verleden, die van je voorouders en die uit andere films, de machinist van je bestaan. 

Daarom

Om je te helpen grote stappen te zetten in richting van het leven van je authentieke Zelf, om bewust te kunnen luisteren naar en leven vanuit je hart, heb ik een aanpak ontwikkeld die ik trauma-deleten noem. Ik zie trauma-deleten als een vondst om in korte tijd een groot deel van belemmerende, pijnlijke ervaringen op te ruimen.

Ben je zover? Maak een afspraak voor een ½ uur gratis vooronderzoek. 

Je bent natuurlijk van harte welkom