Ken je dat?

Ken je dat? Dat je zou willen dat je de juiste dingen doet; bij voorkeur altijd. Maar je weet niet of je wel de juiste dingen doet? Je weet eigenlijk niks. Ik heb dat heel vaak. Eigenlijk doe ik maar wat. Ik doe een soort van m’n best, maar dat is niet eens echt zo. Ik volg zekere impulsen; ingevingen die opkomen.  Sommige van die impulsen blijven een tijdje bij me. Anderen zijn zo weer vertrokken. Uit sommige van die langdurende impulsen zijn gewoontes geworden: met m’n voeten recht vooruit lopen, elke dag warm water en wijn  drinken,  merendeels vriendelijk zijn tegen mensen, biologisch/vegetarisch eten, veel vragen stellen en zo kan ik nog een uur doorgaan. Af en toe komen er nog nieuwe gewoontes bij. Zo ben ik twee jaar geleden begonnen met intermittent vasten, niet eten voor 12 uur in de middag. Bevalt me prima. M’n ingeving om niet meer te eten en alleen water te drinken heeft zich nog niet vertaald in de dagelijkse praktijk. Hopelijk gaat dat nog een keer lukken.

Hoe dan ook ik volg in wezen m’n ingevingen. Of ze goed zijn, juist zijn, me helpen om, wat ik wel zo willen, een volledig (wat dat ook moge zijn) bewust levend mens te zijn, weet ik in wezen niet.

Waarom ben ik hier in wezen op aarde? Welke guru ik daar ook uitspraken over heb horen doen, niemand heeft me tot nu toe zo geraakt dat ik zeg: dat is’m voor nu en altijd.  Ik tracht m’n eigen richtsnoer daarvoor te volgen. Welke is dat dan Margot? Tja. Goeie vraag. Ik wil graag liefde zijn en leven. Ik doe pogingen om een liefdevol mens te zijn. Ik houd van schoonheid, dus die neem ik ook maar mee op reis. In harmonie leven vind ik ook wel prettig. Gaat me veelal goed af. Maar  ik heb geen 100% score.

En wat heb je hier dan aan? Geen idee. Iets in mij zegt dat het zo wel soort van klopt. Maar het gaat met vallen en opstaan. Ouder worden helpt daarbij is mijn ervaring. Dat is een van de dingen die heel leuk zijn van ouder worden. Maar goed, daar een andere keer over.

Dikke knuf

Margot

Foix, 23 oktober 2017